10 kwietnia 2010 roku, trzynaście lat temu była sobota, wigilia Święta Bożego Miłosierdzia. Tamtego poranka zamarła Polska, bo dochodziła do tego i ta straszliwa świadomość, że to stało się właśnie tam, niedaleko Katynia. Tak blisko tamtego miejsca, tamtego strasznego punktu na mapie świata, które jest ciągłym, niezakrzepłym krzykiem o polskiej tragedii, o polskiej krzywdzie. Zginęli na służbie Polsce, zginęli na służbie polskiej pamięci. Bo do Katynia prowadziła ich miłość, ku tym, co przed siedemdziesięciu laty oddali życie za Polskę, prowadziła ich wierność temu, co Polskie; prowadziła ich pamięć, o tym co wielkie i święte,
i prowadził obowiązek prawdy o tamtej katyńskiej zbrodni.

10 kwietnia w 13. rocznicę Tragedii Smoleńskiej stanęliśmy wokół Chrystusowego ołtarza, by Bożemu Miłosierdziu polecać wszystkich, którzy zginęli w katastrofie lotniczej pod Smoleńskiem. Wspólnota mieszkańców Jeleniej Góry, wspominając. Ks. Proboszcz we wstępie wspomniał między innymi tych, którzy w szczególny sposób związani byli z naszym miastem, mówił o tym, że przed ołtarzem w naszej świątyni niektórzy z nich modlili się. A z zapisków kronikarskich dowiadujemy się, że tutaj modlił się prezydent Ryszard Kaczorowski. Kroniki wzmiankują Przemysława Gosiewskiego, który znał doskonale historię bazyliki, a także związanego mocno z Jelenią Górą Jerzego Szmajdzińskiego.

Ksiądz Proboszcz w sposób szczególny podziękował tym, którzy przygotowali tę rocznicową Eucharystię, a zwłaszcza tym, którzy niestrudzenie co miesiąc pamiętają o tych, którzy zginęli 10 kwietnia. W sposób szczególny dziękował pani Danucie Sobińskiej.

Po zakończeniu Eucharystii złożone zostały kwiaty pod tablicą upamiętniającą tę narodową tragedię.

                                                                                               Barbara Ludorowska