Służyć do końca jest pięknie. Oto 14 lat temu dla Jana Pawła nadszedł czas nauczania przez milczenie i spoczywanie na łożu śmierci.  I ta katecheza umierania wielu z nas nauczyła więcej niż słowa Papieża. Pokazał nam wszystkim, jak żyć i umierać z krzyżem. To była najpiękniejsza lekcja, jakiej udzielił nam odchodzący papież. To była lekcja umierania.

Grupa modlitewna św. Jana Pawła II i liczni wierni zgromadzili się wieczorem w bazylice w  kolejną rocznicę odejścia do Domu Ojca Jana Pawła II.   Zatrzymaliśmy  się chwilę nad wydarzeniami sprzed 14 lat, kiedy „zamarł świat”, oglądając fragment filmu „Klucze do Królestwa”.  W ten wyjątkowy wieczór  rozważaliśmy ostatnią  Drogę   Papieża – drogę   cierpienia , bólu i starości. Była to droga, która zaprowadziła go prosto w kochające ramiona Ojca. W tym kontekście również spoglądaliśmy  na nasze własne życie.  Papież nauczył nas  ważnej rzeczy, na którą szczególnie zwrócono uwagę w czasie wieczornicy; na to jak będziemy kiedyś przeżywali  swoją chorobę, cierpienie,  potem starość, pracujemy  już dziś.  Jeśli dzisiaj staramy się zjednoczyć choć w drobnym wymiarze z krzyżem Jezusa, jeśli dzisiaj staramy się swoje drobne cierpienia i choroby przeżywać w łączności z Nim, jeśli teraz uczymy się pokornego proszenia i przyjmowania pomocy od drugiego człowieka, akceptujemy to, że jesteśmy  od kogoś zależni, to uczymy  się rezygnacji z siebie, swojej wizji i planów na życie. Jeżeli  umiemy zauważyć w drugim cierpiącego brata,  to ta nasza dzisiejsza praca wyda owoc w postaci radosnego, spokojnego przeżywania ograniczeń, związanych z chorobą czy starością.

Wspólna modlitwa ubogacona była prezentacją multimedialną, w którą wplecione były papieskie przemówienia. PO zakończonej wieczornicy, tradycyjnie odśpiewaliśmy „Barkę”  i mogliśmy ucałować Relikwie bł. Jana Pawła II.   Modlitwom przewodniczył ks. Marek Michalski, a rozważania prowadzili: Maria i Andrzej Piętkowie oraz Barbara i Mirosław Ludorowscy.

                                                                                                          B.Ludorowska