W Wielki Piątek, w samo południe, wśród obojętnych przechodniów, wśród ulicznych straganów, jeleniogórskim traktem przeszła Droga Krzyżowa. Tradycyjnie rozpoczęła się w bazylice św. Erazma i Pankracego, a zakończyła w sanktuarium Krzyża św. Przewodniczył jej ksiądz dziekan Bogdan Żygadło. W tym miejskim nabożeństwie udział wzięli duszpasterze i wierni z jeleniogórskich parafii, siostry zakonne i wielka rzesza mieszkańców naszego miasta.

We wprowadzeniu do nabożeństwa, ks. Bogdan Żygadło mówił: „ Niech nasza modlitwa idąca ulicami naszego miasta będzie wyrazem dogłębnej ludzkiej, chrześcijańskiej solidarności, niech stanie się wołaniem o pokój
i zwycięstwo dobra”. Cytował również słowa Jana Pawła II z Listu „Salvifici Doloris” Cierpienie ludzkie samo w sobie stanowi jakby swoisty „świat”, który bytuje wraz z człowiekiem, pojawia się w nim i przemija, a czasem nie przemija, ale utrwala się w nim i pogłębia. Ów świat cierpienia, rozłożony na wiele, na ogromnie wiele podmiotów, bytuje jakby w rozproszeniu. Każdy człowiek przez swe osobiste cierpienie jest nie tylko cząstką owego „świata”, ale równocześnie ów „świat” jest w nim jako całość skończona i niepowtarzalna. W parze z tym idzie jednakże wymiar międzyludzki i społeczny. Świat cierpienia ma jak gdyby swą własną spoistość. Ludzie cierpiący upodabniają się do siebie podobieństwem sytuacji, doświadczeniem losu, skądinąd potrzebą zrozumienia i troski, a nade wszystko chyba natarczywym pytaniem o sens. Jakkolwiek więc świat cierpienia bytuje w rozproszeniu, to równocześnie zawiera on w sobie jakieś szczególne wyzwanie do wspólnoty
i solidarności.

Za tym wezwaniem do ludzkiej solidarności w kontekście wojny na Ukrainie szliśmy Drogą Męki Pana naszego Jezusa Chrystusa.

Rozważania przygotowała s. Krystyna Bogdan, W każdej stacji wsłuchiwaliśmy się w słowa św. Jana Pawła II, które pochodzą z różnych jego wypowiedzi: listów, przemówień, encyklik, a pisane były w czasie licznych wojen
i konfliktów zbrojnych toczących się podczas jego pontyfikatu.

Barbara Ludorowska