Ósmego dnia od uroczystości Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa jeszcze raz przeszliśmy w procesji eucharystycznej do czterech ołtarzy, kończąc oktawę Bożego Ciała i oddając cześć Jezusowi obecnemu w Eucharystii. Tak jak szliśmy za Nim w procesji, tak mamy kroczyć wraz z Nim przez codzienne życie – oto przesłanie, które powinniśmy przyjąć kończąc obchody oktawy. Na zakończenie Eucharystii zostały poświęcone wianki ziół, kwiatów i pierwociny zbóż.

W tradycji Kościoła każda oktawa jest czasem kolejnych ośmiu dni (łac. octavus – ósmy) od uroczystości, którą w liturgii świętujemy niczym jeden dzień. Ma to podkreślać wyjątkowy charakter określonej prawdy wiary oraz jej doniosłość dla chrześcijańskiego życia. W ciągu roku liturgicznego prawo kościelne podaje jedynie dwie takie uroczystości – Narodzenie Pańskie oraz Zmartwychwstanie Pańskie. Trzecim przypadkiem jest oktawa Bożego Ciała, która chociaż nie ustanowiona oficjalnie, to jednak jest bardzo żywa w świadomości wiernych i kultywowana w tradycji Kościoła. Te osiem dni to czas pogłębiania wiary w Jezusa eucharystycznego, umacniania miłości i budowania osobistej więzi z Bogiem ukrytym w Najświętszym Sakramencie. Odbywające się każdego dnia procesje eucharystyczne są wyrazem wiary w tę obecność.